Binnen de Vereniging voor Sportgeneeskunde heerst grote verslagenheid na het bericht van het plotselinge overlijden van sportarts Goof Schep op 63-jarige leeftijd. Met hem verliest de sportgeneeskunde een grote innovator en voorvechter voor haar medisch specialistische vakgebied. Als geen ander wist Goof de principes vanuit de (top)sport en inspanningsfysiologie door te vertalen en op maat te maken voor patiënten met chronische aandoeningen. Daarmee was hij een voorloper op het gebied van passende zorg, waarbij hij de patiënt vooropzette en streed voor het belang van fitheid op de kwaliteit van leven.
In november 2018 ontving Goof de Reijs Award vanwege zijn tomeloze inzet voor de ontwikkeling van het vak sportgeneeskunde tot het huidige klinische specialisme, zowel in ontwikkeling en innovatie van nieuwe zorg als onderzoek en opleiding. Het is dan ook geen verrassing dat Goof zich sinds zijn opleiding en lidmaatschap van de VSG in 1992 met ziel en zaligheid inzette binnen de verschillende werkgroepen en commissies: van de wetenschappelijke raad en het concilium tot het expertpanel Exercise is Medicine. Vanuit zijn gecombineerde expertise van zowel sportmedische wetenschap als praktijk wist hij menigeen te overtuigen van het belang van inspanningsdiagnostiek en het verbeteren van de belastbaarheid bij prehabilitatie. Vanwege deze grote betrokkenheid werd Goof Schep in juni 2023 door de VSG benoemd tot lid van verdienste.
Goof werkte de afgelopen jaren hard aan een nieuwe richtlijn voor zijn aandachtsgebied ‘Fysieke Fitheid bij oncologische patiënten’. Deze wordt later dit jaar gepubliceerd. Hij pleitte in zijn Reijs Lecture in 2018 al voor een versnelling van implementatie van inzichten uit onderzoek naar de zorg en was daarom parellel ook al bezig met een implementatieplan voor de aankomende richtlijn. Dit tekent hem als innovator, wetenschapper en voorvechter voor deze patiëntengroep.
Met deze zelfde eigenschappen wist menig top- en amateurwielrenner uit binnen- en buitenland hem te vinden als expert op het gebied van vaatproblemen bij wielrenners. Met onderzoek en innovatie was hij in staat om zowel patiënten als topsporters na hun ingreep weer op hun oorspronkelijke niveau te laten inspannen.
De sportgeneeskunde is een zeer gedreven en bevlogen sportarts verloren. Hij stond altijd klaar voor collegiaal overleg én voor de patiënt. Gestorven in het harnas van zijn zo geliefde wielersport. Goof keek altijd naar de mens achter de patiënt. Als wij kijken naar de mens achter deze sportarts, dan kunnen we niet anders dan stil worden en concluderen…:
Goof, we missen je als mens en collega!
Vereniging voor Sportgeneeskunde
Collega’s, bestuur, directie en medewerkers